Kuala Lumpur

Weer een reis voor de boeg, maar nu toch echt een van de laatste. ’s Ochtends hebben we lekker rustig aan gedaan en eigenlijk alleen maar even een ontbijtje gepakt in een eettentje om de hoek. Om een uur of twaalf zou Monica, de dochter van E&C, ons bij ons hotel ophalen. Toch wel vreemd om haar in een keer weer te zien na een tijdje, we hadden namelijk elkaar nog niet gezien in Australië maar van een ongemakkelijke situatie was geen sprake want al snel waren we aan het ouwehoeren alsof we al elkaar gisteren nog gezien hadden. Gelukkig komt ook Monica naar Nederland en dan zullen we elkaar wel weer spreken. In ieder geval bedankt voor de lift naar het vliegveld want dat was wel erg lekker. Nu dan weer een internationale vlucht waarvoor we weer op tijd aanwezig moesten zijn om in te checken. Lekker rustig genoten van een kop koffie voordat we ons vliegtuig in konden, die ging gelukkig op tijd weg. Helaas hadden we in het vliegtuig weer de mazzel om achter een stel wel heel erg ranzige mensen te zitten, dit waren er twee die een wedstrijdje rochelen en scheten laten aan het houden waren en dan net doen of er niets aan de hand is, en als je daarachter zit ben je toch blij als zo’n vliegtuig 3 kwartier eerder in Kuala Lumpur aankomt. Aangekomen in KL stond er alweer iemand met een bordje op ons te wachten om ons naar ons hotel te brengen. KL ligt nu niet echt naast het vliegveld en we moesten dus eerst 5 kwartier in een busje zitten naar het hotel. Na een relaxte rit kwamen we in ons hotel aan waar we nog even hebben rondgekeken voordat we naar bed gingen. Deze nacht om een uur of twaalf lag Sandra al te pitten en lag ik nog even TV te kijken toen ik het idee had dat ik in een keer verschrikkelijk ziek werd, ik zette de TV uit maar het ging maar niet over, ik had het idee dat min hoofd aan het afdwalen was terwijl ik mijn uiterste best deed om stil te liggen. Gelukkig hield dit na een minuut of drie op en trachtte ik in slaap te komen. Vlak daarna hoorde ik in een keer in de verte iets van “This is an Emergency, This is an Emergency” toch maar even op de gang kijken en nog steeds niet realiserend wat er aan de hand kon zijn, aangezien er niemand op de gang was ben ik terug gegaan naar bed en in slaap gevallen.

Onze eerste volle dag in KL begon goed met een fantastisch ontbijtbuffet in het hotel, waarna we met een taxi (alles gaat hier met een taxi aangezien dat voor ons echt geen drol kost) naar de Twin Towers zijn gegaan, daar aangekomen zijn we eerst maar even gaan kijken of we nog op de brug mochten. Dit is een soort overloop tussen de twee torens in en het hoogste gedeelte van de torens waar je als toerist mag komen. Helaas was dat niet meer mogelijk en zijn we in het prachtige park aan de achterkant maar een kopje koffie gaan drinken. Weer in een taxi en nu op weg naar de KL tower, dat is de op twee na hoogste televisietoren ter wereld en hier mag je wel omhoog. Tijdens deze taxirit kregen we van de taxichauffeur de vraag waar we verbleven en op welke verdieping? Een beetje vreemde vraag maar al snel kwamen we erachter waarom hij dit wilde weten. Hij vertelde namelijk dat hoe hoger je zit hoe beter je de aardbeving van afgelopen nacht had kunnen voelen… Een aardbeving,... dat verklaarde meteen een heleboel van afgelopen nacht en ik kreeg uiteraard op mijn kop van Sandra waarom ik haar niet wakker had gemaakt? Gelukkig wist ik toen nog niet dat het een aardbeving was…..

Maar in ieder geval op naar de KL tower om naar de top te gaan, dit was werkelijk weer een prachtig uitzicht alleen jammer dat het een beetje heiig was maar dat is vrij normaal in dit jaargetijde hier. Na diverse markten en mooie pleinen bezocht te hebben zijn we naar het hotel gegaan om eerst even lekker te eten en te relaxen. Sandra ging nog even liggen en ik ging maar even een stukje in de buurt rondlopen, en als man in je eentje gaan rondlopen is eigenlijk ook niet zo’n goed idee aangezien je direct door verschillende vage figuren aangesproken wordt met de vraag of je zin hebt in jonge meisjes en als je doorloopt proberen ze je over te halen door de leeftijd van die meisjes te vertellen en dat was de enorme leeftijd van wel twaalf jaar en als je dat hoort loop je nog veel sneller door. Dan maar terug naar het hotel om ons mentaal op te laden voor China Town. Wij met een taxi naar China Town (drie minuten verder!!!!!), in de taxi kregen we te horen dat ze 's middags de Twin Towers en en de KL tower nog ontruimd hadden van alle toeristen aangezien er nog wat naschokken gevoeld werden en dat de torens teveel bewogen om nog risico's te nemen!! (hadden we toch nog mazzel gehad door wel naar boven te mogen) maar goed we waren de taxi nog niet uit en ik had al zowat een blauwe arm van al die gasten die aan je armen hangen, en als je van afdingen houdt dan ben je hier op de goede plek, het is eigenlijk geweldig want al haal je 50% van de prijs af dan ben jij blij en de verkoper nog veel blijer want hij heeft je alsnog afgezet en niet zo’n beetje ook!!!! Maar het gaat om de sport en wat je dan moet betalen is in vergelijking met Nederland nog steeds een lachertje dus al met al waren we allemaal blij!

Vandaag was dan echt onze laatste vakantiedag. Maar omdat we pas vanavond om 23.55 uur zouden terugvliegen naar Amsterdam, waren we nog wel van plan hier lekker van te genieten. ’s Morgens hebben we eerst lekker ontbeten in de ontbijthal van het hotel, heerlijk vers fruit, lekkere broodjes en zelfs kleine pannenkoekjes. Daarna zijn we weer terug gegaan naar onze kamer om de koffers in te pakken, we moesten namelijk wel voor 12 uur uitchecken. Maar we konden onze koffers de rest van de dag achter de receptie in een berging stallen om vervolgens zelf nog de stad in te gaan. Allereerst hebben we een taxi genomen naar de Batu Caves, dit is een heilige hindoestaanse grot dit ingericht is als een soort tempel en hij ligt zo’n 25 km buiten de stad. Onze taxichauffeur vertelde onderweg nog over een aantal dingen die we tegenkwamen en vroeg of we ook nog bij de warmwaterbron wilde kijken. We hadden geen idee wat we hiervan moesten voorstellen, maar het leek ons wel leuk en het lag op de route, dus waarom niet. De bronnen waren geen toeristische attractie, er waren alleen wat lokale mensen, maar dat was wel erg leuk. Het waren drie ronde betonnen bakken van zo’n 3 meter doorsnee met daarin echt heet water. We zagen de damp ervan afkomen. Er om heen was eigenlijk niets. Wat bosjes en een bankje waar wat mensen op zaten en dat was het. Het water was wat troebel, omdat het de afgelopen nacht nogal heftig had geregend. Hierdoor waren ze ook overstroomd. Maar onze chauffeur vertelde dat de bron zichzelf weer reinigt en het water vanzelf weer helder wordt. We hebben nog even gevoeld bij één bron en het was echt heet. Ik zou er niet in kunnen staan, maar dat is dus wel wat de mensen hier doen. Ze baden hier en geloven ook in de medicinale krachten van het water. Heel bijzonder. Na de bronnen bracht onze taxi ons naar de grot. Van te voren vertelde hij ons al dat hij op ons zou wachten en ons ook weer terug zou brengen, want dat deden alle taxi’s hier en het was dan volgens hem ook heel moeilijk om een taxi terug te vinden. Wij dachten ja, ja, het zal wel goed zijn. Maar aangekomen bij de grot zagen we inderdaad een heel stel taxi’s staan wachten tot hun passagiers klaar waren met hun bezoek aan de grot. Dus zo hebben wij het ook gedaan. Onderaan hebben we nog een audioset met informatie gehuurd om wat meer over de achtergrond te weten te komen, maar dat was achteraf gezien niet zo interessant. Allereerst moesten we een steile trap van zo’n 300 treden beklimmen en dat is in dit hete en vochtige klimaat toch behoorlijk pittig en veel zweten. Trevor’s T-shirt was al snel doorweekt. Halverwege de trap zagen we al de eerste aapjes zitten. Erg grappig, maar ze schijnen toch ook voor wat overlast te kunnen zorgen als ze wat te agressief op zoek gaan naar etenswaren. Boven aangekomen eerst even uitpuffen. De grot op zich was erg mooi, erg hoog en met mooie vormen. Aan alle kanten stonden er verder kleurige beelden van verschillende goden uitgestald. De audio-informatie beperkte zich voornamelijk tot het uitleggen waarom de ene god een rode jas, een derde oog of een speer in z’n hand, had. Na het zoveelste beeld kon ons dat niet zoveel meer interesseren. Erg jammer was dat de grot voor een heilige plek erg slecht onderhouden was. In alle hoeken en gaten lagen bouwmaterialen en afvalbergen. Zo’n kleine anderhalf uur later waren we weer beneden en stond onze taxichauffeur nog netjes op ons te wachten, dat zou in Nederland toch echt een flinke duit gekost hebben. Hij had gelukkig wel een goede airco in z’n auto, zodat we gedurende de terugrit waar een beetje konden afkoelen en opdrogen. Terug in KL heeft hij ons netjes afgezet bij Central Market. Hier waren we gisteren ook al geweest en hadden we een heel leuk én goedkoop Diesel-standje gezien en daar wilde ik nog een paar t-shirtjes kopen. Naast de markt zat een klein eettentje dat er erg goed uitzag en daar hebben we dan ook lekker geluncht. Je kan hier echt voor niets de lekkerste fruitdrankjes krijgen, heerlijk. Vervolgens wilde we nog naar de Lake Gardens, echt een mega groot park in de stad en hebben we maar weer een taxi aangehouden om ons hier heen te brengen. We worden echt steeds beter in het onderhandelen met die chauffeurs. Deze keer hadden we echter niet zo’n goeie. We wilde bij de Orchideeëntuin gaan kijken, maar hij zette ons bij de vlindertuin af. Na wat zoeken vonden we dan toch via de achteringang de Orchideeëntuin, absoluut erg mooi, maar de zon kwam af en toe door en dan was het echt niet meer uit te houden en veel te warm om rond te lopen. Dus al vrij snel hebben we maar besloten om weer ergens wat verkoeling op te zoeken. En terwijl we via de hoofdingang de tuin uitliepen kwamen we de weg een grote taxistandplaats tegen. Waarom had die eikel ons daarstraks niet hier afgezet?!?!? Een luxe winkelcentrum heeft ook goeie airco, dus daar wilde we heen. Trevor was gisteren al bij Lot 10, vlakbij ons hotel geweest en dat zag er gezellig uit, dus daar zijn we toen maar heengegaan. En inderdaad dit is echt één van de drukke centra van de stad. De driebaansweg wordt door creatief omgebouwd tot een vijfbaansweg en er wordt niet eens veel getoeterd. Alles kan en alles mag, geweldig. Op een terrasje eerst even een lekker Häagen-Dazs ijsje gegeten om af te koelen. Vervolgens één van de vele warenhuizen in. Zelfs de luxe merken zijn hier nog betaalbaar, al viel het prijsverschil voor elektronica ons wat tegen. We zaten hier vlak bij een station van de lightrail, die op een betonnen rail een aantal meter boven de grond door de stad rijdt, en het leek ons wel leuk om hier mee door de stad te gaan. We zijn opgestapt bij het Coca-cola-station. Alle stations hebben een naam, maar worden daarnaast ook gesponsord door een bedrijf en dat is voor ons wel zo makkelijk. Coca-cola of ING is toch gemakkelijker te onthouden dan die Maleisische namen. We zijn op goed gelukt naar het einde van deze lijn gegaan en we hadden zo wel een heel leuk zicht op de stad, de armoedige flats naast de moderne wolkenkrabbers. Na nog wat heen en weer gereden te hebben met deze hypermoderne lightrail zijn we uitgestapt bij de station vlak bij ons hotel. Het was ondertussen gaan regenen en door de regen zijn we teruggelopen naar het hotel. Hier hebben we onze handbagage opgepikt en zijn we lekker in het zwembad van het hotel gaan zwemmen. Heerlijk even afkoelen, want ondanks dat het bleef regenen was het nog steeds warm en benauwd. Het zwembad was een klein buitenbad op de derde verdieping en we hadden het helemaal voor ons zelf. Vanaf hier hadden we zicht op de KL-tower. Na een lekkere duik hebben we ons gedoucht en opgefrist en hebben we in het restaurant van het hotel nog genoten van het dinerbuffet. Om klokslag acht uur werden we door een taxibusje weer opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Zo rond tien waren we ingecheckt en moesten we nog zo’n twee uur wachten voor we zouden vertrekken. Nog even koffie drinken en wat winkeltjes bekijken, maar ondertussen stond ik echt op instorten en wilde het liefst het vliegtuig in om te gaan slapen. Toen we te horen kregen dat we ook nog een half uur vertraging hadden, heb ik effen staan schelden. Maar uiteindelijk konden we dan toch om twaalf uur het vliegtuig in en een half uurtje later vlogen we richting Amsterdam. Binnen een half uur, nog voor de maaltijd, was ik vertrokken en heb ik lekker een aantal uur kunnen slapen. Twaalf uur later, op donderdag 31 maart 7.00 uur, landden we op Schiphol en zat ons avontuur er dan echt op…. Ook de laatste douane controle leverde geen problemen op en terwijl we op onze koffers wachtten, zagen we al ons ontvangstcomité klaar staan. Het is toch wel weer erg leuk om de familie weer te zien en te spreken en het deed ons goed dat ook Sander, ons kleine neefje, ons nog herkende!